کجایی...
بی آن که بوی تو را بشنوم ریشه های سیاهم در تاریکی بیدار می شوند فریاد می زنند: بهار، بهار- شاخه های درختم من به آمدنت معتادم. شمس لنگرودی
نوشته شده در شنبه 95/1/7ساعت
11:6 صبح توسط MOVA| نظرات ( ) |