کجایی...
اینجا مقصد نیست. آغاز هم نیست. فقط گریزی‌ست برای حرف زدن با خودم، با خودش، با کسی که همواره در من است و با من نیست، و از این روست که "او" خطابش می کنم... تکه ای هستم جدا شده از چیزی که نمیشناسمش. تبعید شده ام به زمین انسان ها. سیاره ام مدت هاست که فراموشم کرده است... تو روز دیگری هستی تو فردایی همان که باید به خاطرش زنده بمانم... گریز می زنم به جهانی که نیست، از شر جهانی که هست، اما آنگونه که باید نیست. رها و آرام و بدون فکر، با بال های خیالم پرواز می کنم و خودم را تا امن ترین جزیره و دنج ترین سرزمین می رسانم... این بار زنده می خواهمت سر خسته ات را روی شانه ام بگذاری تو را می جویم فراتر از انتظار فراتر از خود خویشتنم و آنچنان دوستت دارم که نمی دانم کدامیک از ما غایب است... درون توست اگر خلوتی و انجمنی ست برون ز خویش کجا می روی، جهان خالیست... su garip halimden bilen isveli nazli hiç bir tabib su yarama merhem olmuyor هنوز دیر نیست هنوز صبر من به قامت بلند آرزوست عزیز همزبان !!تو در کدام کهکشان نشسته ای ...Sen yokken bahar bile buralara gelmiyor
نه در رویا نه در مجاز
این که خسته بیایی
بنشینی در برابرم در این کافه پیر
نه لبخند بزنی آن گونه که در رویاست
ونه نگاه عاشقانه بدوزی در نگاهم
صندلی ات را عوض کنی
در کنارم بنشینی
وبه جای دوستت دارم بگویی
گم کرده ام تو را ، کجایی ؟
Bir yol daha var dönmek de yasak
Deryaya yakin
Dünyadan uzak
Gel vazgeçelim hiç zorlamadan
Sen akliselim ben yorgun adam
Bir yer bulalim
Dünyadan uzak
Yine gözümüz yükseklerde
Hayat geçiyor perde perde
Doydum artik bana müsaade
gonlum hep seni ariyor neredesin sen
tatli dillim guler yuzlum ey ceylan gozlum
gonlum hep seni ariyor neredesin sen
ben aglarsam aglayip gulersem gulen
butun dertlerim anlayip gonlumu bilen
sanki kalbimi bilerek yuzume gulen
gonlum hep seni ariyor neredesin sen
sinemde gizli yarami kimse bilmiyor
boynu bükük bir garibim yuzum gulmuyor
gonlum hep seni ariyor neredesin sen
