دیگر از سقف زمانه آفـتابی بـر نمی تـابـد مرا

کلبه ی جـانم دگـر با ، روشنایی نـیسـت

در کنار پـنجره دیگر گـل انـدامـم نمی مـانـد

شهر خالی مانده بی او ، آشـنایی نـیسـت

 

کوچه باغان گذشته خالی از فریاد شبگرد و غزل گشته

باغ سرسبز جوانی ها ، خـزانـی شـد

سالها بی بودنت بودم تن به هر بیهوده فرسودم

جمع ایـن مطلب زدم مـن ، زنـدگـانـی شـد...

نوشته شده در دوشنبه 97/4/25ساعت 8:38 صبح توسط MOVA| نظرات ( ) |